ΤΑ ΠΡΑΣΙΝΑ ΚΡΑΣΙΑ

ποικιλία Alvarinhos

περιοχή Vinhos Verde

Υπάρχουν στα αλήθεια πράσινα κρασιά ; Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα ας κάνουμε ένα νοητό ταξίδι μέχρι την Πορτογαλία στην ευρύτερη περιοχή του ποταμού Minho. Εκεί  στο βορειοδυτικό άκρο της χώρας στα σύνορα με την Ισπανία βρίσκεται η περιοχή  Vinhos Verde (Βίνιος Βέρντε = πράσινα κρασιά) που καλλιεργούνται οι ποικιλίες αλβαρίνιο (η καλύτερη των ποικιλιών), αβέσο, λουρέιρο, πεντερνά, τραχαδούρα (για λευκά κρασιά) και αζάλ τίντο, μπορασάλ, μπρακνέλιο, παδέιρο ντε μπάστο, πεδράλ (για ερυθρά κρασιά) για την παραγωγή των παγκοσμίως πλέον γνωστών "πράσινων κρασιών".Τα κλίματα αφήνονται να μεγαλώσουν σχετικά άναρχα και πάνω σε κρεββατίνες από δέντρο σε δέντρο, σε τοίχους, πασσάλους κ.τ.λ. . Το σημαντικότερο είναι όμως ότι ο τρύγος τους γίνεται σχετικά πρώιμα(τέλη Σεπτεμβρίου και πριν προλάβουν να ωριμάσουν τα σταφύλια. Το αποτέλεσμα είναι κρασιά με υψηλή οξύτητα και χαμηλό αλκοολικό βαθμό (συνήθως 8,5 %,σε εξαιρετικές περιπτώσεις μπορεί να φτάσει 11.5%) αλλά και μία μικρή ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα από την δεύτερη ζύμωση που ολοκληρώνεται μέσα στη φιάλη και που προσδίδει φρεσκάδα γι αυτό και πρέπει να καταναλώνονται φρέσκα. Για την προέλευση του ονόματος τους οι απόψεις διίστανται. Υπάρχουν αυτοί που υποστηρίζουν (είναι κι η κυρίαρχη άποψη) ότι το όνομα τους προήλθε λόγω της αγουρότητας τους, προϊόν της υψηλής οξύτητας, αλλά κι αυτοί που υποστηρίζουν ότι έλαβαν αυτό το όνομα από την ελκυστική πράσινη ύπαιθρο της περιοχή του ποταμού Minho. Όπως και να χει πάντως είτε πρόκειται για ερυθρό (που δεν εξάγεται και καταναλώνεται από την εγχώρια αγορά) είτε για λευκό  Vihnos Verde πρέπει να θυμόμαστε ότι πρόκειται για κρασιά που χωρίς μεγάλες δυνατότητες κατάφεραν να αναδειχτούν και να γίνουν γνωστά σε όλο το οινόφιλο κοινό ανά τον κόσμο.