Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

"ΦΕΛΛΟΜΕΝΑ" ΚΡΑΣΙΑ!


Φελλός & TCA, δυο άσπονδοι εχθροί
Είτε το καλούν corked, είτε corky ή φελλομένο ή περιέχει φελλό εννοούμε στη γλώσσα του κρασιού το ίδιο ακριβώς πράγμα. Ας δούμε τι συμβαίνει σε αυτήν την περίπτωση. Ο φελλός εκτός από τα πολλά και γνωστά πλεονεκτήματά του, έχει κι ορισμένα μειονεκτήματα. Το σημαντικότερο όλων είναι η πρόσδωση ανεπιθύμητων οσμών στο κρασί που αποδίδεται σε μία αβλαβή για τον άνθρωπο ουσία με το όνομα 2,4,6 τριχλωροανισόλη ή αλλιώς TCA. Η οσμή της TCA μοιάζει με την οσμή της μούχλας, του βρεγμένου χαρτιού, της βρεγμένης λινάτσας κι άλλων συναφών.Το πρώτο "σύμπτωμα" που παρουσιάζεται στα φελλομένα κρασιά είναι να εξαφανιστούν όλα τα φρουτώδη αρώματα. Στη συνέχεια έχουμε καθολική επικράτηση των ανεπιθύμητων οσμών στο κρασί με τελικό αποτέλεσμα το κρασί να κρίνεται ελλατωματικό κι ακατάλληλο για κατανάλωση. Η TCA σχηματίζεται στους φελλούς μετά από προσβολή από μύκητες, είτε κατά την διαδικασία χλωρίωσης  για την λεύκανση των φελλών. 'Οπως θα έχετε παρατηρήσει σε πολλές περιπτώσεις, ειδικοί και μη, κατά το άνοιγμα μιας φιάλης μυρίζουν αμέσως το φελλό, ο λογός είναι ο εντοπισμός της γνωστής μας πλέον τριχλωροανισολης...

Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

Ο ΦΕΛΛΟΣ ΚΙ Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΟΥ

Η παραλαβή του φλοιού
Από την στιγμή που ανακαλύφθηκε η χρήση του φελλού, για τον πωματισμό των εμφιαλωμένων κρασιών, έγινε ο βασιλιάς στην κατηγορία του. Στη συνείδηση μας έχει καθιερωθεί το δίδυμο κρασί-φελλός. Ακόμη κι ο ήχος κατά το άνοιγμα της φιάλης μας φέρνει ασυναίσθητα στο μυαλό την εικόνα του αγκιστρωμένου φελλού πάνω στο τιρμπουσόν. Όμως οι καιροί αλλάζουν , διάφοροι "εχθροί" του φελλού (συνθετικά πώματα, πώματα stelvin κ.α.) έκαναν την εμφάνιση τους κι έτσι ο θρόνος του απόλυτου κυρίαρχου απειλείται σοβαρά. Ο φελλός συλλέγεται από ένα είδος βελανιδιάς που ονομάζεται φελλόδρυος (quercus suber) και φύεται βασικά στην δυτική Μεσόγειο. Κύρια παραγωγική χώρα είναι η Πορτογαλία η οποία υπολογίζεται ότι διαθέτει περίπου 720.000 εκτάρια (1 εκτάριο = 10 στρέμματα) τα οποία παράγουν 180.000 τόνους φελλού ετησίως. Η ετήσια αυτή παραγωγή καλύπτει πάνω από το 50% της παγκόσμιας ζήτησης φελλού. Η φελλόδρυς ζει περίπου 200 χρόνια και για να δώσει το πρώτο πυκνό στρώμα φλοιού που θα χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή φελλού χρειάζεται να περάσουν 40 χρόνια. Μετά την πρώτη συγκομιδή απαιτούνται άλλα 9-12 χρόνια μέχρι την επόμενη. Η συγκομιδή γίνεται συνήθως το καλοκαιρί με ιδιαίτερη προσοχή έτσι ώστε να μην τραυματιστεί το δέντρο. Ακολουθεί παραμονή των φλοιών στο φυσικό τους περιβάλλον μέχρι να στεγνώσουν. Στη συνέχεια οδηγούνται στο εργοστάσιο, εκεί εμβαπτίζονται μέσα σε νερό που βράζει έως και 2 ώρες για να θανατωθούν οι μικροοργανισμοί και τα έντομα που ζούσαν εκεί. Ταυτόχρονα επέρχεται διόγκωση του φελλού και αύξηση της ελαστικότητας του. Πριν από το δεύτερο βράσιμο μεσολαβεί  ανάπαυση της πρώτης ύλης για περίπου δυο βδομάδες. Στη συνέχεια γίνεται ταξινόμηση των φύλλων με βάση την ποιότητα και το πάχος τους. Κατόπιν κόβονται σε λωρίδες και με την βοήθεια διατριτικής μηχανής προκύπτουν οι φελλοί. Ακολουθεί απολύμανση και λεύκανση των φελλών με υπεροξείδιο. Στο τέλος της διαδικασίας ξηραίνονται και επεξεργάζονται με πυρίτιο ή παραφίνη για να διευκολύνεται η έξοδος τους από το λαιμό της φιάλης. Όλοι οι φελλοί όμως δεν είναι της ίδιας ποιότητας και χωρίζονται σε 3 κύριες κατηγορίες :
  • Στην πρώτη κατηγορία συγκαταλέγονται οι φελλοί που προέρχονται από την διαδικασία παραγωγής που περιγραφηκεκι είναι ποιοτικά οι καλύτεροι.
  • Μία ενδιάμεση κατηγορία φελλού αποτελείται από σκόνη φελλού και κόλλα (όχι ότι καλύτερο για την ποιότητα του κρασιού) που όμως η κατασκευή του ολοκληρώνεται με την προσθήκη μιας λεπτής στρώσης φυσικού φελλού σε κάθε άκρη του πώματος. 
  • Και στην τρίτη κατηγορία κατασκευάζονται φθηνοί φελλοί από πεπιεσμένα κομμάτια φελλού και βρίσκουν εφαρμογή σε κρασιά της σειράς.

Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

ΩΧΡΑΤΟΞΙΝΕΣ ΣΤΑ ΚΡΑΣΙΑ

Aspergillus σε μικροσκόπιο
Οι ωχρατοξίνες είναι γνωστές για την παρουσία τους σε πλήθος τροφίμων, σε τρόφιμα της καθημερινής διατροφής μας όπως τα δημητριακά, τον καφέ, τα όσπρια, τα αποξηραμένα φρούτα (κι η σταφίδα), το κρέας, το κακάο κι άλλα πολλά. Όμως μόλις πριν από 15 χρόνια (1996) ανιχνεύτηκε ότι περιέχεται και στα κρασιά. Οι ωχρατοξίνες αποτελούν μία μεγάλη κατηγορία μυκοτοξινών, δηλαδή πρόκειται για το τοξικές ουσίες που παράγονται από μύκητες. Σημαντικότερη από τις ωχρατοξίνες είναι η ωχρατοξίνη Α (Ochratoxin A, OTA, OA) λόγω της τοξικολογικής της σημασίας καθώς και της ευρείας παρουσίας της σε πλήθος τροφίμων.Η ωχρατοξίνη Α παράγεται από διάφορα είδη του γένους Aspergillus και Penicillium Οι ωχρατοξίνες, όπως έχει αποδειχτεί, είναι υπεύθυνες για διάφορες παθήσεις όπως βλάβες στα νεφρά, στο ανοσοποιητικό σύστημα, τερατογενέσεις και το σημαντικότερο είναι οι καρκινογενέσεις. Το κρασί αποτελεί την κύρια πηγή ωχρατοξίνης για τον άνθρωπο κι αποτελεί το 13-15% της ποσότητας που συνολικά καταναλώνεται. Οι παράγοντες που επηρεάζουν την παρουσία ωχρατοξίνης Α στο κρασί είναι :
  • Η περιοχή και το κλίμα. Τοποθεσίες που εμφανίζουν αυξημένα ποσοστά υγρασίας και μεγάλο ύψος βροχοπτώσεων αλλά και περιοχές με θερμό κλίμα όπως η περιοχή της ανατολικής Μεσογείου (συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας) κι η περιοχή της νοτίου Αφρικής παρουσιάζουν αυξημένες συγκεντρώσεις ωχρατοξινών στα κρασιά.
  • Η μέθοδος καλλιέργειας (συμβατική ή βιολογική καλλιέργεια). Στην περίπτωση της συμβατικής καλλιέργειας το σίγουρο είναι ότι με την χρήση μυκητοκτόνων (κάτι που δεν επιτρέπεται στην βιολογική) αποτρέπεται η ανάπτυξη κι ο πολλαπλασιασμός των μυκήτων.
  • Οι πρακτικές οινοποίησης. Ανεπαρκής απολύμανση κι ελλιπής καθαριότητα στο οινοποιείο οδηγούν σε μολύνσεις αυτού του είδους. Επίσης μεγάλες πιέσεις ,αποθήκευση σε μισογεμάτα βαρέλια και δεξαμενές, παρατεταμένη παραμονή του γλεύκους  με τα στέμφυλα  (περίπτωση ερυθράς οινοποίησης) και λόγω της διαλυτότητας της τοξίνης στην αλκοόλη αυξάνουν τα ποσοστά τοξινών. Τέλος η οινοποίηση ραγών τραυματισμένων και ραγών που είναι σε προχωρημένη σήψη αυξάνουν τις πιθανότητες για ανάπτυξη μυκήτων.
Ως όριο περιεκτικότητας στα κρασιά έχει οριστεί τα 2 μg/l. Έρευνες δείχνουν ότι τα περισσότερα κρασιά περιέχουν έως 1 μg/l αλλά αυτό είναι σχετικό γιατί όπως προαναφέρθηκε στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου οι περιεκτικότητες φτάνουν και τα 8 μg/l και τα 15 μg/l στην περιοχή της Νοτίου Αφρικής. Ωστόσο ιδιαίτερος φόβος ανησυχίας δεν πρέπει να υπάρχει διότι μιλάμε για μικρά ποσοστά. Υπολογίζεται ότι ένας ενήλικας βάρους 70 κιλών για να προσλάβει 1 μg ωχρατοξίνης στο οργανισμό του, πρέπει να καταναλώσει 20 λίτρα κρασιού την ημέρα που περιέχει 0,5 μg/l ωχρατοξίνης ή 10 λίτρα κρασιού που περιέχει 1 μg/l ωχρατοξίνης κι ούτω καθ εξής! Να μη ξεχνάμε όμως ότι οι πηγές πρόσληψης ωχρατοξίνης είναι πάρα πολλές κι όχι μόνο το κρασί, οπότε...

Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

ΠΟΤΑ-ΜΠΟΜΠΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ

Προσοχή στις...μπόμπες!
Καταρχήν τα ποτά-μπόμπες μπορούν να διακριθούν σε τρεις κύριες κατηγορίες :
Στην πρώτη κατηγορία τα επώνυμα ποτά αραιώνονται και κατόπιν δίνονται για κατανάλωση. Είναι μία κατηγορία  φαινομενικά ακίνδυνη για την υγεία του καταναλωτικού κοινού.
Στην δεύτερη κατηγορία, αλκοόλη του εμπορίου χείριστης ποιότητας (κι οπωσδήποτε ακατάλληλη για την ποτοποιία) αραιώνεται και στην συνέχεια προστίθεται καραμελόχρωμα για να μοιάζει με το ουίσκι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα εδώ είναι η χρησιμοποίηση φωτιστικού οινοπνεύματος που περιέχει γαλαζόπετρα (θειικό άλας του χαλκού). Δείτε τι λαμβάνουμε όταν καταναλώνουμε φωτιστικό οινόπνευμα:
Αιθανόλη 94%
Ακετόνη (Ασετόν) 1%
Μεθανόλη 4%
Τερεβινθέλαιο (νέφτι) 1%
Στην τρίτη κατηγορία, βιομηχανικά προϊόντα όπως βερνίκι μεταλλικών χρωμάτων αυτοκινήτων,μπογιές κι άλλα πολλά, αποστάζονται για την παραλαβή της αλκοόλης. Στην συνέχεια η αλκοόλη αραιώνεται και το ποτό-μπόμπα παίρνει την τελική του μορφή ανάλογα με τι προορίζεται να γίνει. Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα κατά την διαδικασία της απόσταξης είναι να παραλαμβάνουμε εκτός από την αιθυλική αλκοόλη (που είναι η επιθυμητή αλκοόλη) κι άλλες τοξικές για τον ανθρώπινο οργανισμό ουσίες, όπως τη μεθανόλη (κατά βάση) το γνωστό ξυλόπνευμα. Η μεθανόλη χρησιμοποιείται ως διαλυτικό για την αφαίρεση χρωμάτων και λεκέδων. Η κατανάλωση της προκαλεί εκτός από τα αναμενόμενα και γνωστά συμπτώματα της μέθης, τον πονοκέφαλο,τη ζάλη, τη ναυτία κι άλλα πιο επικίνδυνα όπως : συγκοπή, τύφλωση, βλάβη στα νεφρά, στο συκώτι, γαστρεντερικές διαταραχές κ.α. Για να μιλήσουμε με αριθμούς δείτε τα παρακάτω με προσοχή :
-) 10 ml καθαρής μεθανόλης προκαλεί ανεπανόρθωτη βλάβη του αμφιβληστροειδούς, με αποτέλεσμα την άμεση τύφλωση.
-) 15 ml καθαρής μεθανόλης μπορούν να οδηγήσουν σε θάνατο.
-) 60 ml καθαρής μεθανόλης οδηγούν σε ακαριαίο θάνατο (με υπαρκτά,δυστυχώς, παραδείγματα)
Ακολουθούν κάποιοι γενικοί κανόνες για την προστασία των καταναλωτών :
-) Να καταναλώνεται πάντοτε συγκεκριμένες μάρκες ποτών για να αναγνωρίζει τη γεύση του ποτού.
-) Να ανοίγονται παρουσία σας οι φιάλες.
-) Να σερβίρονται παρουσία σας τα ποτά.

ΤΑ CHIPS ΤΗΣ ΩΡΙΜΑΝΣΗΣ!

Διάφορα είδη oak chips
Για την ωρίμανση των κρασιών έχουμε ακούσει πολλά. Όλοι γνωρίζουμε  ότι για την επίτευξη της είναι απαραίτητη η παρουσία του δρύινου βαρελιού. Όμως τις τελευταίες δεκαετίες έχει αρχίσει να εξαπλώνεται μία άλλη τεχνική για ταχύτερα αποτελέσματα από αυτή της χρήσης βαρελιού κι επιτυγχάνεται με τη προσθήκη κομματιών ξύλου βελανιδιάς ή oak chips όπως είναι παγκοσμίως γνωστά. Τα oak chips αποτελούν υποπροιόντα της παραγωγής δρύινων βαρελιών. Σήμερα υπάρχει μεγάλη γκάμα όσον αφορά το μέγεθος αυτών, τα είδη της δρυός από όπου προέρχονται καθώς και το επίπεδο καβουρδίσματος. Το αποτέλεσμα της χρήσης τους είναι ο εμπλουτισμός με ορισμένα αρωματικά χαρακτηριστικά του ξύλου πολύ πιο γρήγορα από την κλασική μέθοδο της χρήσης βαρελιού. Ωστόσο τα oak chips δεν μπορούν να αντικαταστήσουν πλήρως τα δρύινα βαρέλια και το αποτέλεσμα της δράσης τους. Επί της ουσίας δεν μπορούν να αναβαθμίσουν ποιοτικά το κρασί καθώς δε του επιτρέπουν να μικροοξυγονωθεί αργά και σταθερά όπως μπορεί να συμβεί από τους μικροσκοπικούς πόρους ενός βαρελιού με την διέλευση του οξυγόνου μέσα από αυτούς. Τέλος, επειδή οι δυο μέθοδοι ωρίμανσης οίνων έχουν πολλές διαφορές, η νομοθεσία φροντίζει να το ξεκαθαρίζει με την υποχρεωτική αναγραφή στην οπίσθια ετικέτα. Έτσι όταν βλέπουμε να αναγράφεται "αρώματα δρυός" ή ότι "ωρίμασε σε δρυ" κι όχι σε "δρύινα βαρέλια" τότε συμπαιρένουμε ότι η ωρίμανση έγινε με την βοήθεια oak chips.

Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

ΤΟ ΚΡΑΣΙ... ΣΤΟ ΠΟΤΗΡΙ!


Συνδιάστε κρασί και ποτήρι  
Ορμώμενος από ένα σημαντικό οινικό γεγονός, την έκθεση " Διονύσια", που διοργανώθηκε για άλλη μία φορά με μεγάλη επιτυχία στο Ζάππειο μέγαρο και που ολοκληρώθηκε μόλις το προηγουμενο σαββατοκύριακο, έκανα μία νοερή βόλτα στο παρελθόν μου. Και πιο συγκεκριμένα σε μία από τις πρώτες εκθέσεις που επισκέφθηκα, όντας νεόκοπος σπουδαστής της οινολογίας το γνωστό σε όλους μας Οινόραμα. Περίπου χαμένος αλλά και μαγεμένος από ότι επικρατούσε εκεί κι έχοντας στα χέρια μου το ενημερωτικό φυλλάδιο της έκθεσης,την προσοχή μου τράβηξε ένα σεμινάριο ενός Άγγλου sommelier σε μία από τις αίθουσες. Το σεμινάριο πραματευόταν τη σημασία που έχει το είδος του ποτηριού στη γνευσιγνωσία (και την απλή,φυσικά, κατανάλωση) των κρασιών.Για αρχή ας αναφερθούμε στις βασικές προδιαγραφες που πρέπει να έχει ένα ποτήρι για κατανάλωση κρασιών: 
-) Το γυαλί πρέπει να είναι διάφανο (άχρωμο) και χωρίς σχέδια έτσι ώστε να μπορούμε να διακρίνουμε καθαρά το περιεχόμενο.
-) Να διαθέτει τον απαραίτητο "μίσχο" (κολόνα) που θα αποτελεί την λαβή ώστε να μην επηρεάζεται βασικά η θερμοκρασία του κρασιού που περιέχεται και δευτερευόντως να μην εμποδίζουμε την οπτική παρατήρηση. Από αισθητικής πλευράς, ενδεχόμενες δαχτυλιές αποτρέπονται όταν πιάνουμε το ποτήριο από την κολόνα του.
-) Να μην έχει μεγάλο πάχος γυαλιού το σημείο του ποτηριού που έρχεται σε επαφή με το στόμα μας. Το χοντρό γυαλί θα αποτελέσει ένα ενοχλητικό στρώμα που σε αρκετές περιπτώσεις μας εμποδίζει να αντιλαμβανόμαστε άμεσα το κρασί.
Και τώρα ας αναλύσουμε το θέμα ακολουθώντας τους...νόμους των αισθήσεων μας. Πρωτίστως η όσφρηση. Το μέγεθος και το άνοιγμα του στομίου του ποτηριού είναι καταλυτικής σημασίας για το ποια αρώματα αλλά κι ελλατώματα μπορούμε αντιληφθούμε. Δευτερευόντως η γεύση...Όπως γνωρίζουμε η γλώσσα μας αντιλαμβάνεται το γλυκό, το αλμυρο, το ξινό και το πικρό σε διαφορετικά σημεία της. Από αυτό αντιλαμβανόμαστε πόσο μεγάλης σημασίας είναι η κατεύθυνση της ροής του κρασιού που εισέρχεται στο στόμα μας. Φανταστείται πώς οδηγεί ένα ποτήρι με μεγάλο άνοιγμα το κρασί στο στόμα και πως ένα με μικρό. Δοκιμάζοντας το ίδιο κρασί σε διαφορετικά ποτήρια πραγματικά νομίζεις ότι δοκιμάζεις δύο εντελώς διαφορετικά κρασιά. Μπορεί να φαίνεται περίεργο, το ίδιο πίστευα τότε κι εγώ αλλά μετά από εκείνο το σεμινάριο όλα ανατράπηκαν. Μία δοκιμή είμαι σίγουρος ότι θα σας πείσει και πιστέψτε με...αξίζει τον κόπο.

Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

ΕΥΓΕΝΗΣ ΣΗΨΗ

Προσβολή Botrytis cinerea
Στο άκουσμα ότι υπάρχουν κρασιά που δημιουργούνται από σαπισμένα σταφύλια πολλοί θα ξαφνιαζόσασταν κι ίσως να δυσφορούσατε. Αν σας έλεγαν επίσης ότι αυτά τα συγκεκριμένα κρασιά αξίζουν ( σε πολλές περιπτώσεις ) μια περιουσία, τότε σίγουρα θα απορούσατε αλλά ίσως να το ψάχνατε λίγο παραπάνω. Σε κάθε περίπτωση η αλήθεια είναι ότι μιλάμε για κρασιά ασύγκριτης ποιότητας. Πάμε λοιπόν να δούμε τι συμβαίνει. Με τον όρο ευγενής σήψη εννοούμε την προσβολή των σταφυλιών από τον μύκητα Botrytis cinerea που κάτω από συγκεκριμένες κλιματολογικές συνθήκες ( υψηλή θερμοκρασία, χαμηλή υγρασία ) "σαπίζει" το υπερώριμο σταφύλι.Στην πραγματικότητα με την δράση του μύκητα το σταφύλι χάνει το μεγαλύτερο μέρος του νερού του κι έτσι η συγκέντρωση των σακχάρων αυξάνεται πάρα πολύ.  Για να υπάρξουν τα επιθυμητά αποτελέσματα ο μύκητας θα πρέπει να προσβάλει το υπερώριμο και υγιές σταφύλι. Ο τρύγος είναι πάντοτε όψιμος και γίνεται στις περισσότερες των περιπτώσεων  χειρωνακτικά και διαρκεί για εβδομάδες. Η παραγωγή είναι αρκετά μικρή που μαζί με όλα τα παραπάνω έχουν σαν αποτέλεσμα (εκτός της υψηλής ποιότητας) το αυξημένο κόστος. Η πιο γνωστή περιοχή παραγωγής τέτοιου είδους κρασιών είναι η περιοχή Sauternes   της Γαλλίας που παράγει το ομώνυμο ονομασίας προέλευσης κρασί. Εξίσου αξιόλογο κρασί αυτής της κατηγορίας είναι το Ουγγαρέζικο Tokaji Aszu, το οποίο και θεωρείται το παλαιότερο που παραγόταν με αυτήν την μέθοδο ( 16ος αιώνας ). Η παραγωγή κρασιών με την...βοήθεια  αυτού του μύκητα ευνοείται και σε άλλες περιοχές, όπως την Γερμανία, τη Αυστρία, την Ελβετία και την Ιταλία, χώρις όμως να φτάνουν σε ποιότητα αυτά των προαναφερθέντων περιοχών. Τέλος, η ευρυματικότητα των οινόλογων και οινοποιών έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που σε περιοχές όπως η Καλιφόρνια και η Αυστραλία προκειμένου να παράξουν κρασιά αντίστοιχης ποιότητας, ψεκάζουν τους αμπελώνες με τον μύκητα αυτόν.

Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011

ΕΠΕΝΔΥΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΚΡΑΣΙΑ!

Chateau Lafite 1787

Για πολλούς είναι μία απόλαυση, για ορισμένους κάτι το ξεχωριστό, για κάποιους άλλους ίσως κι εξάρτηση.Υπάρχουν όμως κι ορισμένοι που το βλέπουν σαν επένδυση. Ναι, σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς το κρασί αποτελεί επένδυση και πηγή εσόδων. Τρανταχτές αποδείξεις αποτελούν οι κατά καιρούς πολύ οργανωμένες δημοπρασίες ποιοτικών κρασιών που αλλάζουν χέρια με αντίτιμο πολλές χιλιάδες ευρώ, λίρες, δολάρια κ.τ.λ. Μία ολόκληρη βιομηχανία έχει στηθεί γύρω από τις επενδύσεις σε "μεγάλα" κρασιά. Ακόμη και διαδικτυακό χρηματιστήριο έχει δημιουργηθεί με "δυνατά" χαρτιά τα 100 κατά τεκμήριο καλύτερα κρασιά παγκοσμίως. Αλλά κι οι αγοραπωλησίες μέσω internet από sites και blogs, είναι πολύ συχνό φαινόμενο. Οι τιμές κυμαίνονται κι εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες όπως από τον νόμο προσφοράς και ζήτησης, τη χρονιά παραγωγής, τη σπανιότητα και πολλούς άλλους παράγοντες.Προσοχή όμως, το συγκεκριμένο "σπορ" δεν είναι για πολλούς γιατί και γνώσεις απαιτούνται και χρήματα αλλά πάνω από όλα υπομονή. Ένα καλό κρασί χρειάζεται το χρόνο του για να αποδώσει τα αντίστοιχα χρηματικά ανταλλάγματα που λόγω και κάποιων αστάθμητων παραγόντων ( βλέπε παγκόσμια οικονομική κρίση )μπορεί να μην αποδώσει τα αναμενόμενα...
Ακολουθούν ορισμένες επενδύσεις... που έπιασαν τόπο :
Ιανουάριος 2011, 12 φιάλες Chateau Petrus του 1982 αγοράστηκαν για 77.564 δολλάρια!
Δεκέμβριος 1985, μία φιάλη Chateua Lafite του 1787 (φώτο) αγοράστηκε για 160.000 δολλάρια!Από πολλούς θεωρείται ότι κατέχει μέχρι σήμερα τον άτυπο τίτλο του πιο "ακριβού" κρασιού!!!
2010...Μία φιάλη Lafite του 1869 αγοράστηκε για  232.692 δολλάρια!
1985...Lafite του 1869 αγοράστηκε για 156.450 δολλάρια!
Οκτώβριος 2009, 12 φιάλες Lafite '82 αγοράστηκαν για 132.584 δολλάρια! 

Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2011

ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ..ΚΑΡΛΟΜΑΓΝΟΣ

Ο Καρλομάγνος ή Κάρολος ο Μέγας
Ένα από τα "μεγάλα" λευκά κρασιά της Βουργουνδίας είναι το γνωστό Corton Charlemagne . Το κρασί αυτό δεν πήρε τυχαία το όνομα του. Ο Καρλομάγνος που διετέλεσε βασιλιάς των Φράγκων ,των Λομβαρδών αλλά ήταν κι ο ιδρυτής της Αγίας Ρωμαικής Αυτοκρατορίας λέγεται ότι δημιούργησε αυτό το κρασί υπό την επίβλεψη του. Το πάθος του υπήρξε το κόκκινο κρασί, αλλά αυτή του η λατρεία τον ανάγκασε να στραφεί προς τα λευκά (εξίσου ποιοτικά) κρασιά καθότι πίνοντας με λαχτάρα το κόκκινο κρασί λέρωνε συνεχώς τη γενειάδα του. Το Corton Charlemagne είναι ένα εξαιρετικό Chardonnay που έχει γράψει ιστορία. Αν ποτέ έχετε την τύχη να πέσει στα χέρια σας μία τέτοια φιάλη ( ειδικά αν πρόκειται για Grand Cru αμπελώνα ) τότε απολαύστε το όχι πολύ κρύο (γύρω στους 12-14 βαθμούς) και θα σας μείνει αξέχαστο!