Η ΠΑΛΑΙΩΣΗ ΤΗΣ ΜΠΥΡΑΣ

Pinete afova!!!

Παλαιωμένες μπύρες υπάρχουν αλλά λίγες είναι η αλήθεια! Ως διαδικασία στην παραγωγή μπύρας υφίσταται, ωστόσο δεν είναι τόσο ανεπτυγμένη όσο η αντίστοιχη της οινοποιίας. Βλέπεται, ο οργανοληπτικός χαρακτήρας του προϊόντος δεν αφήνει και πολλά περιθώρια. Η μπύρα παράγεται και καταναλώνεται για να προσφέρει στον καταναλωτή κυρίως την φρεσκάδα της γεύσης της. Συνεπώς φρεσκάδα και παλαίωση είναι δύο όροι ασύμβατοι. Επίσης, η τεχνολογία παραγωγής μπύρας δεν επιτρέπει και πολλούς πειραματισμούς. Ο λυκίσκος (εκ των βασικών συστατικών) κατά την παλαίωση θα προσδώσει σε πολλές περιπτώσεις ανεπιθύμητη γεύση. Παράλληλα η πλειοψηφία των μπυρών έχουν χαμηλό αλκοολικό βαθμό κι αυτό από μόνο του καθιστά ευάλωτο το προϊόν σε μικροβιολογικές προσβολές, ιδιαίτερα τις απαστεριώτες μπύρες. Εννοείται ότι μπορούμε να κρατήσουμε ορισμένες μπύρες "κάβα" και να τις απολαύσουμε μετά από λίγα χρόνια. Δεν θα πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι παλαίωση επιδέχονται συνήθως οι υψηλόβαθμες μπύρες (πάνω από 8%vol), οι σκουρόχρωμες (κι εδώ όχι όλες) και αυτές που λόγω της ύπαρξης υπολειμματικών αζύμωτων σακχάρων, παρουσιάζουν δεύτερη ζύμωση εντός της φιάλης. Η παλαίωση της μπύρας δεν περιλαμβάνει δρύινα βαρέλια που ενδεχομένως να έχετε στο μυαλό σας όπως συμβαίνει με την παλαίωση των οίνων. Στην μπύρα η παλαίωση λαμβάνει χώρα μόνο εντός της φιάλης (ιδανικά σε μεγάλες, άνω του ενός λίτρου). Συνεπώς η παλαίωση στη φιάλη δεν βελτιώνει τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά (όπως στο κρασί, μαλάκωμα τανινών κ.ο.κ) απλώς προσδίδει κάποια νέα!